مقایسه اثر ویتامین e آزاد و محافظت شده در نانولیپوزوم بر عملکرد تولیدی و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی

نانو کپسوله کردن ویتامین e باعث افزایش دسترسی زیستی آن می¬شود. یک راه کپسوله کردن ویتامین¬ها استفاده از لیپوزم است. بدین منظور در تحقیق حاضر فسفاتیدیل کولین از لستین سویا استخراج شد و با روش ft-ir(fourier transform infrared) خلوص بدست آمده مورد بررسی قرار گرفت. فسفاتیدیل کولین بدست آمده با کلسترول به عنوان پیش ساز نانولیپوزوم استفاده و با کاربرد از دستگاه سونیکاتور، ویتامین e در نانولیپوزوم محصور شد و نانو ویتامین e بدست آمد. عوامل موثر بر اندازه نانولیپوزوم مانند نسبت فسفاتیدیل کولین و کلسترول مورد بررسی قرار گرفت. با ترکیب فسفاتیدیل کولین و کلسترول به نسبت8 به 2 کوچکترین لیپوزوم ها با میانگین قطرnm89 بدست آمد. خواص فیزیکوشیمیایی نانو ویتامین e با بررسی ریخت شناسی با استفاده از sem (scanning electron microscopy) و بررسی اندازه ذرات و بار الکتریکی با استفاده از dls (dynamic light scattering) تعیین شد. برای بررسی خواص تغذیه¬ای نانو ویتامین e از 280 قطعه جوجه گوشتی یک¬روزه سویه راس 308 با طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار، 4 تکرار و 10 مشاهده در هر تکرار استفاده و ویتامین e معمولی ونانو ویتامین e با هم مقایسه شد. تیمارها شامل مقادیر صفر (cont)، 10(ve10)، 40(ve40) و80(ve80) میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین e آزاد و 10(ven10)، 40(ven40) و80(ven80) میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین e مهار شده در نانولیپوزم به صورت مخلوط دان در طول دوره پرورشی برای تغذیه جوجه¬ها در نظر گرفته شد. شاخص¬های اندازه¬گیری شده شامل مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک بود. پاسخ¬ ایمنی هومورال با اندازه¬گیری عیار آنتی بادی سرم علیه آنتی ژن نیوکاسل در روز 42 پرورش اندازه¬گیری شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل در دوره آغازین و رشد بین تیمار¬های آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت (p>0/05).در دوره پایانی مصرف خوراک روزانه تیمار ve40 نسبت به تیمار¬های cont, ve10, ve80, ven80 افزایش معنی داری داشت (p<0/05). تیمار ven40 نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری در افزایش وزن روزانه دوره پایانی نشان داد (05/0p<). در دوره پایانی تیمار ven40 نسبت به تیمار ven10 نیز کاهش معنی داری در ضریب تبدیل داشت(p<0/05) وزن نسبی سینه در تیمار ven40 نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری داشت (p<0/05). بین تیمار های مختلف در تولید آنتی بادی علیه آنتی¬ژن نیوکاسل تفاوت معنی¬داری مشاهده نشد (p>0/05).